SECESJA – kierunek w sztuce ostatniego dziesięciolecia XIX wieku i pierwszej dekady XX wieku. W wielu językach europejskich „secesja” znaczy „odejście, oderwanie”, a głównym postulatem artystów stało się zerwanie z akademizmem i historyzmem, sztuką oficjalną, dominującą na wystawach i w budynkach użyteczności publicznej. Artyści odrzucili historyczne formy i ornamenty (architektura), dawną tematykę, zasady kompozycji, formaty (malarstwo), starali się stworzyć własny, nowy język sztuki. Głównym środkiem wyrazu stały się: gięta, ruchliwa linia, płaska plama, subtelna, jasna kolorystyka. Motywy dekoracyjne czerpano ze świata natury: roślin (lilia, powój, oset, róża), zwierząt (paw, łabędź, motyl, ważka). Przedstawiano też stworzenia fantastyczne (chimery, fauny, smoki). Ważną bohaterką epoki i jej sztuki była kobieta – niebezpieczna uwodzicielka, smukła piękność, z długimi najczęściej rudymi włosami.