Akropol w Atenach

Akropol (z gr. Akropolis – górne miasto) to położone w Atenach wapienne wzgórze o wys. 157 m n.p.m. Było to ufortyfikowane wzgórze, na którym już w czasach mykeńskich zbudowano cytadelę. W okresie późniejszym Akropol stał się miejscem kultu. Świątynie zbudowane w okresie archaicznym, zostały zniszczone podczas wojen perskich. Podczas odbudowy w czasach Peryklesa powstał tu kompleks świątyń: Partenon, Erechtejon, Apteros, sanktuarium Artemidy Brauronia i Propyleje. Zniszczone rzeźby, elementy starszych budowli zostały użyte przy poszerzaniu tarasu w kierunku południowym. Perykles odbudowę Akropolu powierzył Fidiaszowi. Za Akropolem znajdował barathron – rozpadlina lub dół, do którego wrzucano skazanych na śmierć przestępców, aby ich ciała zostały zjedzone przez dzikie zwierzęta. Na terenie Akropolu znajduje się Partenon – świątynia zbudowana z inicjatywy wielkiego Peryklesa w 447–432 p.n.e., na cześć bogini Ateny (Atena Partenos), patronki miasta. Została zaprojektowana w porządku doryckim. W centrum zawsze stał posąg boga. Dzieła rzeźbiarskie Partenonu zaprojektował Fidiasz, człowiek uważany za najwybitniejszego rzeźbiarza starożytnej Grecji. Był to gigantyczny posąg Ateny ze złota i kości słoniowej, otaczała go prostokątna cella (pomieszczenie z posągiem bóstwa), a wokół niej był perystyl, czyli kolumnada. Kolejne zabytki Akropolu to: Erechtejon – świątynia w stylu jońskim zbudowana na cześć bohatera Erechteusza, poświęcona Posejdonowi i Atenie; Świątynia Ateny Nike (Nike Apteros 450–421 p.n.e.) – świątynia Ateny Zwycięskiej w stylu jońskim; Propyleje (Propyleie) – budowla wejściowa; Pinakoteka – zbiór obrazów, dzieł sztuki, magazyn, skarbiec.

Akropol w Atenach

Akropol (z gr. Akropolis – górne miasto) to położone w Atenach wapienne wzgórze o wys. 157 m n.p.m. Było to ufortyfikowane wzgórze, na którym już w czasach mykeńskich zbudowano cytadelę. W okresie późniejszym Akropol stał się miejscem kultu. Świątynie zbudowane w okresie archaicznym, zostały zniszczone podczas wojen perskich. Podczas odbudowy w czasach Peryklesa powstał tu kompleks świątyń: Partenon, Erechtejon, Apteros, sanktuarium Artemidy Brauronia i Propyleje. Zniszczone rzeźby, elementy starszych budowli zostały użyte przy poszerzaniu tarasu w kierunku południowym. Perykles odbudowę Akropolu powierzył Fidiaszowi. Za Akropolem znajdował barathron – rozpadlina lub dół, do którego wrzucano skazanych na śmierć przestępców, aby ich ciała zostały zjedzone przez dzikie zwierzęta. Na terenie Akropolu znajduje się Partenon – świątynia zbudowana z inicjatywy wielkiego Peryklesa w 447–432 p.n.e., na cześć bogini Ateny (Atena Partenos), patronki miasta. Została zaprojektowana w porządku doryckim. W centrum zawsze stał posąg boga. Dzieła rzeźbiarskie Partenonu zaprojektował Fidiasz, człowiek uważany za najwybitniejszego rzeźbiarza starożytnej Grecji. Był to gigantyczny posąg Ateny ze złota i kości słoniowej, otaczała go prostokątna cella (pomieszczenie z posągiem bóstwa), a wokół niej był perystyl, czyli kolumnada. Kolejne zabytki Akropolu to: Erechtejon – świątynia w stylu jońskim zbudowana na cześć bohatera Erechteusza, poświęcona Posejdonowi i Atenie; Świątynia Ateny Nike (Nike Apteros 450–421 p.n.e.) – świątynia Ateny Zwycięskiej w stylu jońskim; Propyleje (Propyleie) – budowla wejściowa; Pinakoteka – zbiór obrazów, dzieł sztuki, magazyn, skarbiec.
Spis treści

Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.

Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.

Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.

Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.

W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.

Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.

Link do pobrania publikacji elektronicznej „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku”:

pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak

tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski

kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski

opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski

konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)

współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych

Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.

E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.

Łódź 2018-2019