Łuk triumfalny był monumentalną, wolno stojącą bramą, budowaną dla upamiętnienia ważnej osoby lub uczczenia ważnego wydarzenia (zwykle zwycięstwa wojennego). Przejście pod łukiem triumfalnym autora lub autorów zwycięstwa było głównym punktem pochodu triumfalnego. Pierwsze łuki triumfalne powstawały w starożytnym Rzymie (prekursorem były ozdobne bramy budowane przez Etrusków), później ten typ budowli był wznoszony w innych krajach i epokach historycznych (np. Łuk Triumfalny w Paryżu zbudowany w XIX wieku). Zwykle łuki triumfalne były budowane jako stałe konstrukcje i niektóre z nich przetrwały całe stulecia, jednak część z nich była nietrwałymi konstrukcjami stawianymi dla uczczenia ważnego wydarzenia na jakiś krótki okres czasu. Pierwsze bramy stawiano na podwyższeniu z bloków o graniastym kształcie, nad nim kształtowano otwór przejazdowy. Łuki triumfalne wykonywane były z kamienia, w kształcie arkady, jako konstrukcje jedno-, dwu- lub trójprzęsłowe. Filary zdobiono półkolumnami lub wtopionymi częściowo w filar kolumnami, stawianymi na podwyższeniu podkreślających wysokość budowli, w ozdobnym, często korynckim stylu. Wolne pola wypełniano reliefami, napisami mówiącymi o przyczynach powstania tego łuku. Na szczycie umieszczano kwadrygę (2 kołowy wóz z końmi) z posągiem osoby, na cześć której wzniesiono ten łuk. Najbardziej znanymi łukami z okresu starożytności były m.in: Łuk Augusta – niezachowany; Łuk Hadriana – niezachowany; Łuk Septymiusza Sewera z 203 r.; Łuk Konstantyna Wielkiego 312 – 315 r.

Łuk triumfalny

Łuk triumfalny był monumentalną, wolno stojącą bramą, budowaną dla upamiętnienia ważnej osoby lub uczczenia ważnego wydarzenia (zwykle zwycięstwa wojennego). Przejście pod łukiem triumfalnym autora lub autorów zwycięstwa było głównym punktem pochodu triumfalnego. Pierwsze łuki triumfalne powstawały w starożytnym Rzymie (prekursorem były ozdobne bramy budowane przez Etrusków), później ten typ budowli był wznoszony w innych krajach i epokach historycznych (np. Łuk Triumfalny w Paryżu zbudowany w XIX wieku). Zwykle łuki triumfalne były budowane jako stałe konstrukcje i niektóre z nich przetrwały całe stulecia, jednak część z nich była nietrwałymi konstrukcjami stawianymi dla uczczenia ważnego wydarzenia na jakiś krótki okres czasu. Pierwsze bramy stawiano na podwyższeniu z bloków o graniastym kształcie, nad nim kształtowano otwór przejazdowy. Łuki triumfalne wykonywane były z kamienia, w kształcie arkady, jako konstrukcje jedno-, dwu- lub trójprzęsłowe. Filary zdobiono półkolumnami lub wtopionymi częściowo w filar kolumnami, stawianymi na podwyższeniu podkreślających wysokość budowli, w ozdobnym, często korynckim stylu. Wolne pola wypełniano reliefami, napisami mówiącymi o przyczynach powstania tego łuku. Na szczycie umieszczano kwadrygę (2 kołowy wóz z końmi) z posągiem osoby, na cześć której wzniesiono ten łuk. Najbardziej znanymi łukami z okresu starożytności były m.in: Łuk Augusta – niezachowany; Łuk Hadriana – niezachowany; Łuk Septymiusza Sewera z 203 r.; Łuk Konstantyna Wielkiego 312 – 315 r.
Spis treści

Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.

Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.

Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.

Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.

W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.

Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.

Link do pobrania publikacji elektronicznej „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku”:

pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak

tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski

kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski

opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski

konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)

współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych

Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.

E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.

Łódź 2018-2019