Poliklet z Argos był rzeźbiarzem greckim, pochodzącym z miasta Argos na Peloponezie, żył w latach 450-415 p.n.e. Tworzył w V wieku p.n.e., znany był z posągów atletów (sportowców), wykonanych w brązie. Był uczniem Hageladasa. Założył szkołę rzeźbiarską w Argos, która działała jeszcze długo po jego śmierci. Swoją teorię proporcji ludzkiego ciała zawarł w nie zachowanym do dziś traktacie Kanon (gr. miara, reguła, wzorzec). Stopa powinna być równa 1/6 ciała, głowa – 1/8, dłoń – 1/10, natomiast wszystkie te wielkości powinny być wielokrotnościami modułu, którym była szerokość palca u ręki. Praktycznym zastosowaniem swojej teorii uczynił rzeźbę mężczyzny niosącego włócznię, czyli Doryforosa (ok. 450 r. p.n.e.). W tym posągu została także użyta, stworzona przez Polikleta, zasada kontrapostu. Kanon Polikleta stosowany był w rzeźbie antycznej aż do czasów Lizypa (IV wiek p.n.e.). Kontrapost w sztukach plastycznych był sposobem ustawienia postaci tak, iż cały ciężar jej ciała opiera się na jednej nodze, podczas gdy druga jest odciążona i lekko wspiera się na ziemi. Ten układ nóg równoważony jest przez wygięcie tułowia i rąk – barki są pochylone przeciwnie w stosunku do bioder, co w połączeniu z pochyleniem głowy sprawia, że kręgosłup postaci tworzy kształt litery „S”. Jedna z rąk zwykle jest opuszczona, a w drugiej ręce znajduje się jakiś przedmiot.

Poliklet i kontrapost

Poliklet z Argos był rzeźbiarzem greckim, pochodzącym z miasta Argos na Peloponezie, żył w latach 450-415 p.n.e. Tworzył w V wieku p.n.e., znany był z posągów atletów (sportowców), wykonanych w brązie. Był uczniem Hageladasa. Założył szkołę rzeźbiarską w Argos, która działała jeszcze długo po jego śmierci. Swoją teorię proporcji ludzkiego ciała zawarł w nie zachowanym do dziś traktacie Kanon (gr. miara, reguła, wzorzec). Stopa powinna być równa 1/6 ciała, głowa – 1/8, dłoń – 1/10, natomiast wszystkie te wielkości powinny być wielokrotnościami modułu, którym była szerokość palca u ręki. Praktycznym zastosowaniem swojej teorii uczynił rzeźbę mężczyzny niosącego włócznię, czyli Doryforosa (ok. 450 r. p.n.e.). W tym posągu została także użyta, stworzona przez Polikleta, zasada kontrapostu. Kanon Polikleta stosowany był w rzeźbie antycznej aż do czasów Lizypa (IV wiek p.n.e.). Kontrapost w sztukach plastycznych był sposobem ustawienia postaci tak, iż cały ciężar jej ciała opiera się na jednej nodze, podczas gdy druga jest odciążona i lekko wspiera się na ziemi. Ten układ nóg równoważony jest przez wygięcie tułowia i rąk – barki są pochylone przeciwnie w stosunku do bioder, co w połączeniu z pochyleniem głowy sprawia, że kręgosłup postaci tworzy kształt litery „S”. Jedna z rąk zwykle jest opuszczona, a w drugiej ręce znajduje się jakiś przedmiot.
Spis treści

Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym.

Sztuka narodziła się na ścianach prehistorycznych jaskiń, w postaci niezwykłych rysunków naskalnych. Sztuki plastyczne są od zawsze obecne w codziennym życiu. Piękno jest wokół nas i nie trzeba być artystą, by je doceniać i się nim zachwycać. Historia sztuki jest bardzo ważnym elementem ogólnej wiedzy o świecie i kulturze. Bez sztuki nie byłoby piękna.

Projekt „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku – podręcznik historii sztuki w Polskim Języku Migowym” – jest to seria filmów edukacyjnych w języku migowym, opowiadająca o wybranych najciekawszych artystach, zabytkach i okresach z epoki prehistorycznej i antyku.

Filmy są udostępniane na kanale YouTube pn. Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku, celem upowszechniania tej wiedzy wśród samych osób głuchych jak i ich otoczenia, czyli tłumaczy, edukatorów. W ostatnich latach dostępność wiedzy i edukacji w Polskim Języku Migowym się znacząco zwiększyła, ale nadal jest to kropla w morzu potrzeb.

W ostatnich latach powstała także Encyklopedia Sztuki w Polskim Języku Migowym – leksykon podstawowych, najczęściej używanych pojęć z historii sztuki.

Niniejszy projekt stanowi bardzo ważne jej dopełnienie. Projekt ten ma atut edukacyjny w zakresie słownictwa języka migowego w obszarze historii sztuki dla przyszłych i obecnych tłumaczy języka migowego jak i dla osób uczących się tego języka.

Link do pobrania publikacji elektronicznej „Sztuka prehistoryczna i sztuka antyku”:

pomysł, opracowanie i realizacja projektu, opracowanie zagadnień i definicji:
Agnieszka Kołodziejczak

tłumaczenie na Polski Język Migowy:
Marek Krzysztof Lasecki, Tomasz Grabowski, Monika Kozub, Daniel Kotowski

kamera i montaż:
Olgierd Koczorowski

opracowanie graficzne e-publikacji:
Tomasz Grabowski

konsultacje eksperckie:
Marek Krzysztof Lasecki, prof. Aneta Pawłowska (Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Łódzkiego)

współpraca ekspercka:
Grupa Artystów Głuchych

Projekt dofinansowany w ramach projektu grantowego pn. „Inkubacja innowacji społecznych w obszarze kształcenia ustawicznego osób dorosłych” realizowanego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój 2014-2020 przez Stowarzyszenie Instytut Nowych Technologii w Łodzi.

E-publikacja przeznaczona wyłącznie do bezpłatnego użytkowania. Filmy udostępniane na zasadach licencji Creative Commons Uznanie Autorstwa — Na tych samych warunkach 4.0 Międzynarodowa Licencja Publiczna (treść licencji dostępna na stronie: http://creativecommons.org/licenses/by-sa/4.0/pl/legalcode) z wyjątkiem zdjęć, dla których licencje zostały odrębnie określone.

Łódź 2018-2019